Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011
Βαρβαρότητα και Ελληνικός πολιτισμός!
Μαρτυρική πόλη Διστόμου Βοιωτίας
Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:
«Παντρευτήκαμε με την Κλειώ στις 14 Ιουνίου 1944. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη γιορτή.
Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο. Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.
Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.
Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».
Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας.
Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ' αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ.
Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα».
Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο. Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.
Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.
Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».
Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας.
Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ' αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ.
Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα».
Από το βιβλίο "Η Μαύρη Βίβλος της Αντίστασης"
Σημ.αποστολέως: Είχε προηγηθεί μάχη στην ευρύτερη περιοχή ανάμεσα στους αντάρτες και τους Γερμανούς, στη διάρκεια της οποίας οι Γερμανοί έχασαν 6 στρατιώτες. Απέδωσαν την εναντίον τους επίθεση σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επιστρέφοντας με πρωτοφανή θηριωδία έκαψαν την κωμόπολη, εκτέλεσαν 218 κατοίκους, από τους οποίους 20 βρέφη και 45 παιδιά και έφηβοι.
Η σφαγή του Διστόμου προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση που ανάγκασε τη Γερμανική Διοίκηση στην Ελλάδα να ψελλίσει δικαιολογίες του τύπου ότι δήθεν «οι Έλληνες έφταιγαν διότι δεν συμμορφώθηκαν στις στρατιωτικές διαταγές».
Μετά τη λήξη του πολέμου εντοπίστηκε ο υπεύθυνος της καταστροφής Χανς Ζάμπελ στο Παρίσι, οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, προφυλακίστηκε, όμως τον ζήτησαν οι αρχές της Δυτικής Γερμανίας για παράλληλη ανάκριση και δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα…
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας Πικερμίου….. ΤΟ χάλι!!!!
Η ανακοίνωση της "Οικόπολις".
Συμφωνούμε με τις παρατηρήσεις και προσυπογράφουμε. ( Το κοκκίνισμα της παραγράφου δικό μας)
Συμφωνούμε με τις παρατηρήσεις και προσυπογράφουμε. ( Το κοκκίνισμα της παραγράφου δικό μας)
Και ο σκύλος χορτάτος… και
Χρειάστηκαν 5 ώρες για να βγάλει το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας – Πικερμίου ομόφωνη απόφαση για την «μη αποδοχή χωροθέτησης του ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων στη θέση Πλατύ Χωράφι και τη μη εγκατάστασή του εκεί». Μία απόφαση χωρίς ουσία, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε η θέση Πλατύ Χωράφι ανήκει στον Δήμο Σπάτων, ο όποιος έχει και την αρμοδιότητα μιας τέτοιας απόφασης. Μια απόφαση η οποία δεν συνοδεύεται από καμία ενέργεια της Δημοτικής Αρχής ενάντια στα σχέδια της ΕΥΔΑΠ, ούτε καν εξώδικη διαμαρτυρία.
Δυστυχώς αυτή η απόφαση δεν συμπληρώθηκε από ρητή δέσμευση ότι ο Δήμος Ραφήνας – Πικερμίου δεν θα συνδεθεί με το ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων(Ραφήνας) έτσι ώστε να γίνεται ασύμφορη η επένδυση της ΕΥΔΑΠ στον συγκεκριμένο χώρο. Παρ΄όλο που και οι τρεις συνδυασμοί (πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης) συμφωνούν για την αναγκαιότητα δημιουργίας τοπικού ΚΕΛ, δεν ψηφίστηκε ανάλογη απόφαση έτσι ώστε και η ΕΥΔΑΠ να πάρει το μήνυμα αλλά και ο Δήμος να ξεκινήσει -δεσμευόμενος με αυτή την απόφαση- άμεσα τις ενέργειες προς την υλοποίηση της.
Η «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ» εκτιμά ότι για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο τόσο ο κ. Χριστόπουλος όσο και ο κ. Κεχαγιόγλου υπεραμύνθηκαν τη θέση των προγραμμάτων τους για τοπικό ΚΕΛ, ενώ στην ουσία ο μεν πρώτος μιλώντας περί διαβούλευσης και δημοψηφισμάτων, ο δε δεύτερος δια της φυγής του από το ΔΣ, δίνουν όλο το χρόνο στην ΕΥΔΑΠ να πραγματοποιήσει τα σχέδια της , να χάσει ο Δήμος πολύτιμο χρόνο και τελικά να βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων .
Και ο σκύλος χορτάτος… και η πίττα ολόκληρη…
Εξάλλου, θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο το σκηνικό που στήθηκε σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο με πρωταγωνιστές ένα προεδρείο που απέτυχε πλήρως στο να διαχειριστεί την συζήτηση, ένα «δήθεν» οργισμένο πολίτη να βρίζει και να διακόπτει όλους τους Συμβούλους, ένα Δήμαρχο που δεν ξεκαθάρισε από την αρχή του Συμβουλίου την θέση του θέλοντας να έχει τον τελευταίο λόγο, ένα πρώην Δήμαρχο που τράπηκε σε φυγή σχεδόν αμέσως μετά την ομιλία του, διακοπή της συνεδρίασης, παρουσία αστυνομίας στο ΔΣ και το σκηνικό συμπληρώθηκε με μια απόφαση που ούτε νομιμοποίηση είχε βάση της ημερήσιας διάταξης.
Η «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ» εξακολουθεί να εμμένει στην βασική της αρχή ότι ο κάθε Δήμος πρέπει να διαχειρίζεται τα λύματα και τα σκουπίδια του. Για μας το θέμα δεν είναι να φύγουν τα λύματα από το σπίτι μας και ας πάνε όπου θέλουν.
Καλούμε την Δημοτική Αρχή να ξεκινήσει από σήμερα τις απαραίτητες ενέργειες επικαιροποίησης και κατάθεσης μελέτης για τοπικό ΚΕΛ μέσα στις προβλεπόμενες ημερομηνίες που ορίζονται βάση των προγραμμάτων χρηματοδότησης 2.11 και 28 τονίζοντας ξεκάθαρα ότι οποιαδήποτε ολιγωρία ή αστοχία θα την επιβαρύνει αποκλειστικά. Δεν υπάρχουν άλλοθι.
Η «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ» από σήμερα ξεκινά μαζί με τους τοπικούς συλλόγους και φορείς, οργάνωση άμυνας (κινητοποιήσεις, νομική στήριξη, οργάνωση ημερίδων, ενημέρωση κλπ) ενάντια στο ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων που μας έρχεται.
Γραφείο Τύπου ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
Δημοτικό Συμβούλιο για το ΚΕΛ Ραφήνας στις 8/2/2011
Χαβούζα αντί για μουσείο (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 13/03/2005)
της Νινέτας Κοντράρου-Ρασσιά
Διάσημο στη διεθνή επιστημονική κοινότητα ήδη από τον 19ο αιώνα για τα παλαιοντολογικά του ευρήματα, το Πικέρμι θα γίνει τώρα γνωστό και... για τη χαβούζα του, το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ), που σχεδιάζουν να «φυτέψουν» ΥΠΕΧΩΔΕ και ΕΥΔΑΠ σε απόσταση αναπνοής απ' τα ευρήματα, καθώς και από ολόκληρους συνοικισμούς, αλλά και την ίδια τη Ραφήνα!
Η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη από το υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολογικός χώρος αλλά και τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους εδώ και είκοσι χρόνια. Τότε, τα απολιθώματα ζώων που έζησαν πριν από 6,5-7 εκατομμύρια χρόνια στην Αττική δεν ήταν σκεπασμένα ακόμη με μπάζα και το Μεγάλο Ρέμα στο οποίο είχαν βρεθεί δεν ήταν σκουπιδότοπος, όπως σήμερα. Η απόφαση (ΦΕΚ 44 31/1/1984) ανέφερε ως αιτιολογικό «λόγους ανάγκης διατήρησης, προστασίας και προβολής του μοναδικού παλαιοντολογικού θησαυρού του Πικερμίου». Είχε αρχίσει μάλιστα να συζητείται η ανέγερση εκεί ενός μουσείου.
Επιπλέον από το 1988 το υπουργείο Πολιτισμού είχε εισηγηθεί την απαλλοτρίωση έκτασης 20.190 τ.μ. ή την ανταλλαγή της με άλλη δημόσια έκταση για την ανάδειξη των παλαιοντολογικών ευρημάτων. Μάλιστα «το Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε προχωρήσει στην εκπόνηση προκαταρκτικής μελέτης για ένα ημιυπαίθριο μουσείο στη θέση Κισδάρι το οποίο θα στέγαζε τα αποκαλυφθέντα απολιθώματα στο χώρο που βρέθηκαν καθώς και τα συντηρημένα ευρήματα από τις παλαιότερες ανασκαφικές έρευνες στην ευρύτερη περιοχή», όπως σημείωνε ο τότε υπουργός Πολιτισμού Ευάγγ. Βενιζέλος απαντώντας σε ερώτηση του Θανάση Κατσιγιάννη της Ν.Δ. (11/10/2002). Η ιδέα ανεγέρσης μουσείου ετέθη εκ νέου ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν προχώρησε.
Ισης γεωλογικής αξίας με Σαντορίνη και απολιθωμένο δάσος
Σ' αυτή, λοιπόν, την ευαίσθητη θέση στα σύνορα Πικερμίου, Σπάτων και Ραφήνας, σχεδιάζεται τώρα να γίνει το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων με οκτώ ανοικτές δεξαμενές, πέντε βιολογικούς αντιδραστήρες, διυλιστήρια κ.λπ.! Πότε ρωτήθηκε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για την χωροθέτηση αυτού του έργου 600-800 μ. από τα παλαιοντολογικά ευρήματα, λόγω των οποίων έχει χαρακτηριστεί το Πικέρμι «Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας»;
*«Αν η Ελλάδα είναι γνωστή στους ξένους αρχαιολόγους για την Ακρόπολη, άλλο τόσο είναι γνωστή στους γεωεπιστήμονες για το Πικέρμι», λέει ο καθηγητής Γεωλογίας-Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Συμεωνίδης. Και ο τέως διευθυντής του ΙΓΜΕ Ιωάννης Μ. Μπουρνόβας στο βιβλίο του «Τα φυσικά μνημεία της Ελλάδας» (εκδ. «Κάκτος») γράφει πως «οι γεωλόγοι ξέρουν πολύ καλά πως η Ελλάδα είναι γνωστή στη διεθνή γεωλογική κοινότητα από τέσσερις κυρίως θέσεις: το Πικέρμι, τη Σαντορίνη, το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου και το φαράγγι της Σαμαριάς».
Δημοτικοί σύμβουλοι, τοπικοί σύλλογοι πολιτών, γονέων κ.ά. ήδη αντιδρούν, θορυβημένοι και από τούς μεγάλους περιβαλλοντικούς κινδύνους από μια χαβούζα 100 στρεμάτων μόλις 2 χλμ. από την Καλλιτεχνούπολη, 1,5 χλμ. από τη διασταύρωση προς Ραφήνα και πολύ κοντά σε οικισμούς όπως οι Βουνούπολη, Βγένα, Πηγάδι Ανδριώτη κ.ά. Το Συντονιστικό Οργανο Συλλόγων και Κατοίκων Καλλιτεχνούπολης καλεί μάλιστα κάθε ενδιαφερόμενο σε ενημέρωση και διαμαρτυρία την ερχόμενη Κυριακή στις 10.30 π.μ. στον Δημοτικό Κινηματογράφο Ραφήνας. Ολοι φοβούνται ότι εκεί που τώρα είναι σπίτια και μονοπάτια μέσα στ' αμπέλια, αύριο θ' αποφεύγουν να πλησιάσουν.
Στον ίδιο αυτό τόπο, πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια ζούσαν κατά αγέλες πάνω από 500 γένη και είδη ζώων. Ανάμεσά τους αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις, ύαινες, γαζέλες, ρινόκεροι, στρουθοκάμηλοι. Εκεί βρέθηκε και μια γιγαντιαία χελώνα 3 μέτρων, η μεγαλύτερη χερσαία σε ευρωπαϊκό έδαφος, κι ένα άλογο στο μέγεθος της ζέβρας, το λεγόμενο ιππάριο του Πικερμίου.
Οι ανασκαφές στην περιοχή έχουν τη δική τους πολύ ενδιαφέρουσα «προϊστορία». Πρώτος έσκαψε στο Μεγάλο Ρέμα ο άγγλος αρχαιολόγος Τζ. Φίνλεϊ το 1833. Περνώντας όμως δυο χρόνια αργότερα από εκεί ένας βαυαρός στρατιώτης καθώς κυνηγούσε, βρήκε τα απολιθώματα ζώων που γυάλιζαν από κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου στις κοιλότητες των οστών. Νόμιζε πως βρήκε θησαυρό με διαμάντια και, επιστρέφοντας στο Μόναχο, έδωσε τα οστά σ' έναν διαπρεπή καθηγητή Παλαιοντολογίας. Ο Α. Βέγκνερ διαπίστωσε ότι επρόκειτο μεν για θησαυρό, αλλά επιστημονικό. Από τότε τα ευρήματα του Πικερμίου απασχόλησαν δεκάδες έλληνες και ξένους επιστήμονες. Υπάρχουν πάνω από τετρακόσιες επιστημονικές δημοσιεύσεις στις περισσότερες ξένες γλώσσες.
Η πρώτη ελληνική ανασκαφή έγινε το 1853 από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηρακλή Μητσόπουλο, ο οποίος κατέθεσε τα οστά που βρήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα. Ακολούθησε δύο χρόνια μετά ο διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού Α. Γκοντρί, ο οποίος μετέφερε μεγάλο αριθμό οστών στην πατρίδα του. Και δεν ήταν ο μόνος. Ετσι, σήμερα τα πικερμικά ευρήματα κοσμούν πολλές αίθουσες μουσείων και πανεπιστημίων, στο Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Βιέννη, το Μόναχο, το Παρίσι κ.ά.
Η δεύτερη περίοδος ανασκαφών άρχισε το 1971 υπό την εποπτεία του καθηγητή Ν. Συμεωνίδη, όχι στην κλασική τοποθεσία, το Μεγάλο Ρέμα, αλλά 3 χλμ. ανατολικά, στη θέση Κισδάρι. Εκεί, σε μόλις 10 τ.μ. βρέθηκαν 1.200 τεμάχια οστών, κρανίων, οδόντων κ.λπ. Τη θέση αυτή επισκέφθηκαν 500 σύνεδροι που μετείχαν στο VII Διεθνές Συνέδριο του Νεογενούς της Μεσογείου, ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίων, διευθυντές μουσείων κ.ά. Το σημαντικότερο εύρημα είναι ο Μεσοπίθηκος ο Πεντελικός, που ζούσε στη στέπα του Πικερμίου σε μικρές αγέλες.
Πώς βρέθηκαν απολιθωμένα τόσα πολλά ζώα, φυτοφάγα και σαρκοφάγα μαζί, στο Μεγάλο Ρέμα; Ο Ν. Συμεωνίδης πιθανολογεί ότι ο μαζικός θάνατός τους οφείλεται σε ξηρασία. «Τότε όλα τα ζώα συγκεντρώνονται στις τελευταίες εστίες ύδατος κι εκεί γίνονται βορά των αρπακτικών ζώων, κυρίως των υαινών. Θραύουν τους σκελετούς και αφήνουν τα ίχνη τους επί των οστών, τα οποία συναντούμε πολύ συχνά στην πλούσια πικερμική πανίδα».
Τι απ' όλα αυτά θα θυμόμαστε στην εποχή της χαβούζας;
EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 13/03/2005
Διάσημο στη διεθνή επιστημονική κοινότητα ήδη από τον 19ο αιώνα για τα παλαιοντολογικά του ευρήματα, το Πικέρμι θα γίνει τώρα γνωστό και... για τη χαβούζα του, το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ), που σχεδιάζουν να «φυτέψουν» ΥΠΕΧΩΔΕ και ΕΥΔΑΠ σε απόσταση αναπνοής απ' τα ευρήματα, καθώς και από ολόκληρους συνοικισμούς, αλλά και την ίδια τη Ραφήνα!
Η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη από το υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολογικός χώρος αλλά και τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους εδώ και είκοσι χρόνια. Τότε, τα απολιθώματα ζώων που έζησαν πριν από 6,5-7 εκατομμύρια χρόνια στην Αττική δεν ήταν σκεπασμένα ακόμη με μπάζα και το Μεγάλο Ρέμα στο οποίο είχαν βρεθεί δεν ήταν σκουπιδότοπος, όπως σήμερα. Η απόφαση (ΦΕΚ 44 31/1/1984) ανέφερε ως αιτιολογικό «λόγους ανάγκης διατήρησης, προστασίας και προβολής του μοναδικού παλαιοντολογικού θησαυρού του Πικερμίου». Είχε αρχίσει μάλιστα να συζητείται η ανέγερση εκεί ενός μουσείου.
Επιπλέον από το 1988 το υπουργείο Πολιτισμού είχε εισηγηθεί την απαλλοτρίωση έκτασης 20.190 τ.μ. ή την ανταλλαγή της με άλλη δημόσια έκταση για την ανάδειξη των παλαιοντολογικών ευρημάτων. Μάλιστα «το Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε προχωρήσει στην εκπόνηση προκαταρκτικής μελέτης για ένα ημιυπαίθριο μουσείο στη θέση Κισδάρι το οποίο θα στέγαζε τα αποκαλυφθέντα απολιθώματα στο χώρο που βρέθηκαν καθώς και τα συντηρημένα ευρήματα από τις παλαιότερες ανασκαφικές έρευνες στην ευρύτερη περιοχή», όπως σημείωνε ο τότε υπουργός Πολιτισμού Ευάγγ. Βενιζέλος απαντώντας σε ερώτηση του Θανάση Κατσιγιάννη της Ν.Δ. (11/10/2002). Η ιδέα ανεγέρσης μουσείου ετέθη εκ νέου ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν προχώρησε.
Ισης γεωλογικής αξίας με Σαντορίνη και απολιθωμένο δάσος
Σ' αυτή, λοιπόν, την ευαίσθητη θέση στα σύνορα Πικερμίου, Σπάτων και Ραφήνας, σχεδιάζεται τώρα να γίνει το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων με οκτώ ανοικτές δεξαμενές, πέντε βιολογικούς αντιδραστήρες, διυλιστήρια κ.λπ.! Πότε ρωτήθηκε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για την χωροθέτηση αυτού του έργου 600-800 μ. από τα παλαιοντολογικά ευρήματα, λόγω των οποίων έχει χαρακτηριστεί το Πικέρμι «Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας»;
*«Αν η Ελλάδα είναι γνωστή στους ξένους αρχαιολόγους για την Ακρόπολη, άλλο τόσο είναι γνωστή στους γεωεπιστήμονες για το Πικέρμι», λέει ο καθηγητής Γεωλογίας-Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Συμεωνίδης. Και ο τέως διευθυντής του ΙΓΜΕ Ιωάννης Μ. Μπουρνόβας στο βιβλίο του «Τα φυσικά μνημεία της Ελλάδας» (εκδ. «Κάκτος») γράφει πως «οι γεωλόγοι ξέρουν πολύ καλά πως η Ελλάδα είναι γνωστή στη διεθνή γεωλογική κοινότητα από τέσσερις κυρίως θέσεις: το Πικέρμι, τη Σαντορίνη, το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου και το φαράγγι της Σαμαριάς».
Δημοτικοί σύμβουλοι, τοπικοί σύλλογοι πολιτών, γονέων κ.ά. ήδη αντιδρούν, θορυβημένοι και από τούς μεγάλους περιβαλλοντικούς κινδύνους από μια χαβούζα 100 στρεμάτων μόλις 2 χλμ. από την Καλλιτεχνούπολη, 1,5 χλμ. από τη διασταύρωση προς Ραφήνα και πολύ κοντά σε οικισμούς όπως οι Βουνούπολη, Βγένα, Πηγάδι Ανδριώτη κ.ά. Το Συντονιστικό Οργανο Συλλόγων και Κατοίκων Καλλιτεχνούπολης καλεί μάλιστα κάθε ενδιαφερόμενο σε ενημέρωση και διαμαρτυρία την ερχόμενη Κυριακή στις 10.30 π.μ. στον Δημοτικό Κινηματογράφο Ραφήνας. Ολοι φοβούνται ότι εκεί που τώρα είναι σπίτια και μονοπάτια μέσα στ' αμπέλια, αύριο θ' αποφεύγουν να πλησιάσουν.
Στον ίδιο αυτό τόπο, πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια ζούσαν κατά αγέλες πάνω από 500 γένη και είδη ζώων. Ανάμεσά τους αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις, ύαινες, γαζέλες, ρινόκεροι, στρουθοκάμηλοι. Εκεί βρέθηκε και μια γιγαντιαία χελώνα 3 μέτρων, η μεγαλύτερη χερσαία σε ευρωπαϊκό έδαφος, κι ένα άλογο στο μέγεθος της ζέβρας, το λεγόμενο ιππάριο του Πικερμίου.
Οι ανασκαφές στην περιοχή έχουν τη δική τους πολύ ενδιαφέρουσα «προϊστορία». Πρώτος έσκαψε στο Μεγάλο Ρέμα ο άγγλος αρχαιολόγος Τζ. Φίνλεϊ το 1833. Περνώντας όμως δυο χρόνια αργότερα από εκεί ένας βαυαρός στρατιώτης καθώς κυνηγούσε, βρήκε τα απολιθώματα ζώων που γυάλιζαν από κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου στις κοιλότητες των οστών. Νόμιζε πως βρήκε θησαυρό με διαμάντια και, επιστρέφοντας στο Μόναχο, έδωσε τα οστά σ' έναν διαπρεπή καθηγητή Παλαιοντολογίας. Ο Α. Βέγκνερ διαπίστωσε ότι επρόκειτο μεν για θησαυρό, αλλά επιστημονικό. Από τότε τα ευρήματα του Πικερμίου απασχόλησαν δεκάδες έλληνες και ξένους επιστήμονες. Υπάρχουν πάνω από τετρακόσιες επιστημονικές δημοσιεύσεις στις περισσότερες ξένες γλώσσες.
Η πρώτη ελληνική ανασκαφή έγινε το 1853 από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηρακλή Μητσόπουλο, ο οποίος κατέθεσε τα οστά που βρήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα. Ακολούθησε δύο χρόνια μετά ο διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού Α. Γκοντρί, ο οποίος μετέφερε μεγάλο αριθμό οστών στην πατρίδα του. Και δεν ήταν ο μόνος. Ετσι, σήμερα τα πικερμικά ευρήματα κοσμούν πολλές αίθουσες μουσείων και πανεπιστημίων, στο Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Βιέννη, το Μόναχο, το Παρίσι κ.ά.
Η δεύτερη περίοδος ανασκαφών άρχισε το 1971 υπό την εποπτεία του καθηγητή Ν. Συμεωνίδη, όχι στην κλασική τοποθεσία, το Μεγάλο Ρέμα, αλλά 3 χλμ. ανατολικά, στη θέση Κισδάρι. Εκεί, σε μόλις 10 τ.μ. βρέθηκαν 1.200 τεμάχια οστών, κρανίων, οδόντων κ.λπ. Τη θέση αυτή επισκέφθηκαν 500 σύνεδροι που μετείχαν στο VII Διεθνές Συνέδριο του Νεογενούς της Μεσογείου, ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίων, διευθυντές μουσείων κ.ά. Το σημαντικότερο εύρημα είναι ο Μεσοπίθηκος ο Πεντελικός, που ζούσε στη στέπα του Πικερμίου σε μικρές αγέλες.
Πώς βρέθηκαν απολιθωμένα τόσα πολλά ζώα, φυτοφάγα και σαρκοφάγα μαζί, στο Μεγάλο Ρέμα; Ο Ν. Συμεωνίδης πιθανολογεί ότι ο μαζικός θάνατός τους οφείλεται σε ξηρασία. «Τότε όλα τα ζώα συγκεντρώνονται στις τελευταίες εστίες ύδατος κι εκεί γίνονται βορά των αρπακτικών ζώων, κυρίως των υαινών. Θραύουν τους σκελετούς και αφήνουν τα ίχνη τους επί των οστών, τα οποία συναντούμε πολύ συχνά στην πλούσια πικερμική πανίδα».
Τι απ' όλα αυτά θα θυμόμαστε στην εποχή της χαβούζας;
EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 13/03/2005
Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011
Κ.Ε.Λ. τότε...Κ.Ε.Λ. τώρα...
Η επιστολή αυτή μαζί με ενημερωτικό υλικό, στάλθηκε στο Δήμαρχο και το Δ.Σ. Ραφήνας το Μάρτιο του 2004
Δυστυχώς τα ίδια θέματα ισχύουν και σήμερα….!
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
«ΗΜΕΡΟ ΠΕΥΚΟ»
Τ.Θ. 36 Σπάτα Αττικής 19004
Τηλ. : 210 6039623
Fax : 210 6039623
Αρ. Πρωτ.04 / 05 Πικέρμι 28 Μαρτίου 2004
ΘΕΜΑ : ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΡΑΦΗΝΑΣ
Κύριε Δήμαρχε ∙
Κυρίες , κύριοι Σύμβουλοι:
Με την ευκαιρία της συζήτησής σας με θέμα το Κ.Ε.Λ. Ραφήνας και επειδή πιστεύουμε ότι δεν γνωρίζετε τις επιπτώσεις του έργου αυτού στον τόπο, θα θέλαμε να τονίσουμε μερικά σημεία από την περιβαλλοντική μελέτη της ΕΥΔΑΠ για το Κ.Ε.Λ. Θα περιοριστούμε στην παράθεση παρατηρήσεων για τη χωροθέτηση του βιολογικού καθαρισμού - για την καταστροφή του Ευβοϊκού και όχι μόνο, παραθέτουμε τις μελέτες της κ. Τ. Γιαννακοπούλου καθηγήτριας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του κυρίου Σ. Ζαρκανίτη Χημικού Μηχανικού.
Το έργο χωροθετείται στις παρυφές της Ραφήνας, στην περιοχή ¨ Πλατύ Χωράφι¨, που σύμφωνα με τη μελέτη θεωρείται ακατοίκητη!!. Ειδικότερα, η μελέτη στη σελίδα 5-2 που αναφέρεται στην αναγνώριση της περιοχής, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τους υπάρχοντες οικισμούς : ΤΕΒΕ, ΒΟΥΝΟΥΠΟΛΗ, ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΟΥΠΟΛΗ, ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΡΑΦΗΝΑΣ, ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ κ.λ.π.
Το μέγεθος του έργου (φαίνεται στη συνημμένη σελίδα 2-3 της μελέτης), είναι τρομακτικό. Η εγκατάσταση θα δέχεται για επεξεργασία μέχρι 258.000 m³ λύματα ημερησίως . Αυτό σημαίνει 3 m³ λύματα το δευτερόλεπτο!!
Δεν αναφέρει σε κανένα σημείο την ποσότητα της λάσπης που θα παράγεται και τον τρόπο - τόπο που θα αποτίθεται. Πόσοι τόνοι θα παράγονται ημερησίως; Πού και πώς θα μεταφέρονται; Με φορτηγά; Από πού θα περνάνε; Συμπληρώνει όμως στο κεφάλαιο για την αντιμετώπιση των ρύπων ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εμπλουτισμό των χωραφιών, αμπελιών κ.τ.λ. - Πιστεύετε ότι θα βρεθεί Έλληνας να πιει κρασί από αμπέλι με τέτοιο… εμπλουτισμό;
Εδώ αξίζει να θυμηθούμε τα πρόσφατα δημοσιεύματα για τη λάσπη της Ψυτάλλειας, τα προβλήματα υγείας που δημιουργεί στους κατοίκους των γειτονικών δήμων, τις προσφυγές τους στα δικαστήρια και τις συνεχείς εγκλήσεις της Ε.Ε.
Για τα βαρέα μέταλλα δεν αναφέρει τίποτα!. Πώς θα τα καθαρίσει ;
 |
| Σωματίδια,Υδρογονάνθρακες, SO2, Co, NOx κ. ά. |
Το κεφάλαιο ¨Αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης¨ της μελέτης, σελ.7-1 περιορίζεται σε επτά 7 γραμμές ! ( σειρές σελίδας ) και επαφίεται στην «μακροχρόνια εκπαίδευση των εργαζομένων στην εγκατάσταση»
Το βιοαέριο (μεθάνιο) που θα παράγεται θα καίγεται σε πυρσούς….. και ασφαλώς εκτός από τις οσμές θα αφήνει και τους ανάλογους ρύπους….
Οι «μυρωδιές», τα SO2 , NOχ , CO , οι υδρογονάνθρακες , τα σωματίδια και άλλα τέτοια προϊόντα θα αντικαταστήσουν το οξυγόνο που παράγει τώρα η αναγνωρισμένη με προεδρικό διάταγμα περιοχή «ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους». Εκεί που ανακαλύφθηκε το παγκοσμίως γνωστό αλογάκι του Πικερμίου , ο μεσοπίθηκος ο Πεντελικός και τόσα άλλα παλαιοντολογικά ευρήματα, θα καταλήγουν τα λύματα της Ανατολικής Αττικής και όχι μόνο! Έτσι! για να συμπληρώσει κάτι και η δική μας γενιά στην κληρονομιά των χιλιάδων ετών της φύσης!!
Η επόμενη σελίδα 6-3 δεν είναι δική μας. Περιέχεται στην περιβαλλοντική μελέτη της ΕΥΔΑΠ και δείχνει με το συντηρητικότερο τρόπο τη μόλυνση της περιοχής, με την προϋπόθεση ότι όλα θα λειτουργούν τέλεια….
Όπως βλέπετε η μέγιστη συγκέντρωσή τους θα γίνεται σε ακτίνα 2 έως 2.5 χιλιομέτρων !!! Δηλαδή στη Ραφήνα, στο Πικέρμι, και ξώφαλτσα στα Σπάτα!
Όμως ο τόπος μας όπως φαίνεται στο ένθετο της εφημερίδος Ο Δημότης ΔΕΝ αντέχει άλλους ρύπους. Το αεροδρόμιο, το λιμάνι, οι αυτοκινητόδρομοι, η άναρχη ανάπτυξη των Μεσογείων, είναι αρκετά! Φθάνει πια !!!…..
Τι σημαίνει αυτό;
Στη γύρω περιοχή η τιμή της γης πέφτει ραγδαία, παρέχοντας έτσι πρόσφορο έδαφος για δραστηριότητες που δεν μπορούν να εγκατασταθούν σε άλλα μέρη λόγω οικονομικού κόστους και άρνησης υποδοχής τους. Μάνδρες με οικοδομικά υλικά , μεταχειρισμένα πλαστικά και λάστιχα, παλιοσίδερα, παλιά οχήματα και ότι άλλα ανεπιθύμητα από άλλους Δήμους, θα συγκεντρωθούν εκεί. Ήδη συζητείται η μεταφορά του αμαξοστασίου του ΟΑΣ Η διασταύρωση και οι γύρω δρόμοι θα μπλοκάρουν από φορτηγά που θα μεταφέρουν τη λάσπη, βοθρατζίδικα, γερανούς και άλλα βαριά οχήματα που θα εξυπηρετούν τις δραστηριότητες των μαντρών της περιοχής που θα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, στο εύφορο έδαφος της φτηνής απαξιωμένης γης..
Κάποιος μεγάλος πολεοδόμος έλεγε : « Η μεσοτοιχία της απαξιωμένης περιοχής δεν είναι σταθερή πάντα κινείται……» Ως που θα φτάσει;
Τέλος πρέπει να κατανοήσουμε ότι το Κ.Ε.Λ. δεν είναι Χ.Υ.Τ.Α. (χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων). Παντού μπορεί να υπάρξει ένας βιολογικός καθαρισμός, μικρός , ανεξάρτητος, να εξυπηρετεί τις τοπικές ανάγκες, να βοηθά στη διασπορά & αραίωση, άρα στην εύκολη αφομοίωση των λυμάτων από τη φύση, χωρίς να προκαλεί οικολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά προβλήματα . Αυτή άλλωστε είναι και η νέα θέση της Ε.Ε. η οποία για το σκοπό αυτό επιδοτεί τους Ο.Τ.Α. σε μεγαλύτερο ποσοστό.
Πιστεύουμε, αυτά τα λίγα που αναφέραμε, να σας ευαισθητοποιήσουν έτσι ώστε να ζητήσετε περισσότερη και αντικειμενικότερη ενημέρωση για το θέμα. Στην εποχή μας, την εποχή της πληροφορίας και πληροφορικής, η άγνοια, το «δεν το ήξερα» δεν δικαιολογούνται. Είστε υποχρεωμένοι να μάθετε πριν αποφασίσετε.
Η Ραφήνα είναι ένα από τα ωραιότερα προάστια, γνωστή για το υπέροχο καθαρό περιβάλλον της, τη θάλασσα, τα λιμανάκια, τις τραγουδημένες ταβέρνες της …
Με το Κ.Ε.Λ. Ραφήνας, όλα αυτά θα αποτελούν μακρινές αναμνήσεις!
Στην περιοχή θα δεσπόζει η …… ΧΑΒΟΥΖΑ ΡΑΦΗΝΑΣ!!!!!
Αυτό το μέλλον θέλετε για τον τόπο σας ;
Αυτή την κληρονομιά θα αφήσετε στα παιδιά μας ;;
Για τον σύλλογο Ο πρόεδρος
Κώστας Καλαθάκης
Η επιστολή αυτή μαζί με ενημερωτικό υλικό, στάλθηκε στο Δήμαρχο και το Δ.Σ. Ραφήνας τον Ιούλιο του 2003
Δυστυχώς τα ίδια θέματα ισχύουν και σήμερα….!
Κ.Γ.Κ.
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Κ.Ε.Λ. Ραφήνας
Επτά Εκατομμύρια Λόγοι Ενάντια στο ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων στο Πλατύ Χωράφι
Άρθρο του Γιώργου Μερτίρη
Όταν δεν έχουμε όραμα για το μέλλον μας, δεν μπορούμε παρά να ακολουθούμε τις επιταγές άλλων.
Όταν δεν έχουμε αποφασίσει τι πόλη θέλουμε, τότε δεν μπορούμε να την σχεδιάσουμε. Άρα το πρώτα θέμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας είναι να απαντήσουμε στο πιο πάνω ερώτημα: ΤΙ ΠΟΛΗ ΘΕΛΟΥΜΕ;…..
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Ανατολική Αττική ακολουθεί δυστυχώς τα αχνάρια της Δυτικής. Ξαφνικά, εκτός του Αεροδρομίου, έρχονται δύο ΧΥΤΑ (στην Κερατέα και στο Γραμματικό), τέσσερις βιολογικοί (Μαραθώνα, Σπάτων, Παιανίας, Αεροδρομίου) και επανέρχεται το σχέδιο για τις Ανεμογεννήτριες στην θάλασσα του Σχοινιά, με μεγάλο μερίδιο ευθυνών να αναλογούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην Περιφέρεια.
Και εξηγούμαι:
Παγκόσμια, η περιοχή των παλαιοντολογικών ευρημάτων στο Πικέρμι ονομάζεται η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ. Φαντάζεστε ένα τεράστιο ΚΕΛ κάτω από την Ακρόπολη; Θα το επέτρεπε κανένας να γίνει; Φυσικά και όχι. Όμως, αυτό προσπαθούν να επιβάλουν να γίνει στην περιοχή μας. Ζούμε σε ένα τόπο με ιστορία 7.000.000 ετών και έχουμε δίπλα μας ένα παλαιοντολογικό θησαυρό σε μια περιοχή που είναι πνιγμένη στα μπάζα και τα σκουπίδια, και το μόνο που έχει γίνει για να προβληθεί είναι μια θλιβερή έκθεση του τηλεοπτικού Αδαμόπουλου στο ισόγειο της κοινότητας Πικερμίου, που περιτριγυρίζεται από το ίδιο θλιβερό πλαστικό γκαζόν.
Εάν είχαμε αξιοποιήσει ή ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή τον χώρο των παλαιοντολογικών ευρημάτων στο Πικέρμι και δημιουργούσαμε το Παλαιοντολογικό Πάρκο με Mουσείο in situ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά για την πόλη μας. Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν θα πρότεινε να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί το φαραωνικό ΚΕΛ της ΕΥΔΑΠ στο πλατύ Χωράφι ,πολύ κοντά με το Πάρκο. Το δεύτερο σημαντικό θα ήταν ότι τόσο το μετρό όσο και η Αττική οδός θα ήταν προς υλοποίηση ή ήδη υλοποιημένα για να εξυπηρετούν τους επισκέπτες του Πάρκου, ενώ παράλληλα θα είχε ήδη δρομολογηθεί και το Νοσοκομείο Αν. Αττικής στις υποδομές του ΠΝΑ. Μπορούσαν να είχαν γίνει τέτοια έργα υποδομών και ανάπτυξης στην πόλη, και σήμερα τα περισσότερα προβλήματα των κατοίκων θα ήταν λυμένα.
Με όραμα, με βούληση και με σχεδιασμό, η πικερμική πανίδα μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία της μεγαλύτερης «ιστορικής διαδρομής» της Ελλάδας η οποία ξεκινά 7.000.000 χρόνια πριν (Πικέρμι), συνεχίζει στους ιστορικούς αρχαίους χρόνους μέσα από το πλήθος των γνωστών και μη αρχαιολογικών θέσεων της περιοχής (Μαραθώνας, Αρτέμιδα, κλπ), συνεχίζει στα χρόνια του Βυζαντίου μέσα από τα Βυζαντινά Μοναστήρια (Πεντέλη), προχωρά στην προβιομηχανική Ελλάδα με τα λιγνιτωρυχεία της Διασταύρωσης και καταλήγει στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου με το ναυάγιο του πλοίου «Χειμμάρα» στην Ραφήνα (1947). Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, τρεις διαφορετικές «κοινότητες» σφραγίζουν την ταυτότητα της περιοχής: Μικρασιάτες, Σαρακατσαναίοι, Αρβανίτες, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να αναδειχθεί η παράδοση και η κουλτούρα τους με πολλαπλούς τρόπους.
Η δημιουργία μιας τέτοιας ιστορικής διαδρομής, σε συνάρτηση με το φυσικό κάλλος της περιοχής, είναι ο τρόπος που ο Δήμος μας θα μπορούσε να αναπτύξει την τοπική του οικονομία μέσα από τον διεθνή και εσωτερικό τουρισμό. Αυτή είναι εξάλλου η πρόκληση και το Όραμα της «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ» για τον Δήμο μας όπως προγραμματικά έχουμε δηλώσει. Φανταστείτε δε, αυτό να συνδεόταν με την «πράσινη ανάπτυξη». Θα αποτελούσε η περιοχή πόλο έλξης αλλά και παραδειγματισμού πολλών Δήμων όπως σήμερα έχουμε σαν παράδειγμα την κοινότητα Ανάβρας
Με αυτό τον τρόπο, δεν θα τολμούσαν σήμερα τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να κάνουν την «επιδρομή» τους στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Αττικής..
Αγαπητοί φίλοι,
Είναι ανεπίτρεπτο να σερνόμαστε πίσω από τα σχέδια της ΕΥΔΑΠ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κεντρικών σχεδιασμών. Είναι βέβαιο, ότι τα κέρδη τους και τα συμφέροντα τους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Αν. Αττική. Μας βρήκαν απροετοίμαστους, ανοχύρωτους και προσπαθούν να τα εφαρμόσουν .
Ακολουθώντας την παραπάνω λογική, δεν έχουμε εμείς σαν πολίτες κανένα λόγο να αποδεχτούμε ένα τερατώδες ΚΕΛ με διαχειριστή την ΕΥΔΑΠ στο Πλατύ Χωράφι, όπου θα εξυπηρετεί πάνω από 300.000 πληθυσμό, πολύ δε περισσότερο, να υποδείξουμε το που θα γίνει. Ας μην ξεχνάμε δε, ότι μόνο το 20% με 30% περίπου των οικιών του Δήμου μας θα εξυπηρετηθεί στο συγκεκριμένο ΚΕΛ. Οι υπόλοιπες περιοχές θα συνεχίσουν να εξυπηρετούνται με τα βυτιοφόρα. Στην περίπτωση όμως δημιουργίας τοπικού ΚΕΛ,(3βάθμιο,υπόγειο,με επαναχρισιμοποίηση του νερού, κόκκινες βρύσες) στο δίκτυο μπορούν να συνδεθούν όλοι οι κάτοικοι του Δήμου. Η λογική να φύγει το πρόβλημα από εμάς και να πάει όπου θέλει δεν μπορεί και δεν πρέπει είναι άποψη των ενεργών Πολιτών. Εμείς πρέπει να υλοποιήσουμε το όραμα μας για την πόλη που θέλουμε να ζούμε, με πρωτεργάτες τους κατοίκους και τον Δήμο, βασισμένοι στην αρχή ότι ο κάθε Δήμος πρέπει να διαχειρίζεται τα σκουπίδια και τα λύματα του.
Προεκλογικά, όλοι οι συνδυασμοί στο Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου είχαν δεσμευτεί στα προγράμματα τους για τοπικό ΚΕΛ και όταν αυτά τυπώνονταν, ο κ. Λιακόπουλος είχε αναπτύξει την θέση του για το ΚΕΛ στο Πλατύ Χωράφι και όλοι ξέραμε τι μας έρχεται.
Με ποια λογική πρέπει να συρθούμε σε διαπραγμάτευση; Γιατί δεν συναποφασίζει ο Δήμος Ραφήνας και ο Δήμος Σπάτων (όπως οι νέοι Δήμαρχοι είχαν δεσμευτεί προεκλογικά) την δημιουργία τοπικών ΚΕΛ έτσι ώστε να κάνουν ασύμφορη την επένδυση της ΕΥΔΑΠ;
Πολύ δε περισσότερο, όταν η Ενδιάμεση Διαχειριστική Αρχή Περιφέρειας Αττικής με το πρόγραμμα «Αειφόρος Ανάπτυξη και βελτίωση της ποιότητας ζωής» με συγκεκριμένη αναφορά σε 5 Δήμους: Κρωπίας, Ν. Μάκρης, Μαρκοπούλου Μεσογαίας, Αρτέμιδας, Ραφήνας δίνει 150.000.000 ευρώ για «δίκτυα αποχέτευσης ακαθάρτων και εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων ΕΕΛ». Επίσης, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής μέσω της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης Ε.Π. «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» προς Φορείς του Δημοσίου, ευρύτερου Δημοσίου και ΟΤΑ με το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» το οποίο συγχρηματοδοτείται από το ταμείο Συνοχής χρηματοδοτεί με το ποσό των 200.000.000 ευρώ τους παραπάνω φορείς για «αναβάθμιση – επέκταση και κατασκευή νέων εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων».
Εδώ είναι και οι μεγάλες ευθύνες του Α .Κεχαγιόγλου σαν Δήμαρχος ,αλλά και του Γ. Χριστόπουλου σαν αντιπολίτευση, που δεν κατόρθωσαν μέχρι σήμερα να έχουμε τοπικό ΚΕΛ. Δεν αξιοποίησαν ούτε αυτά τα προγράμματα είτε εφαρμόζοντας τα (Α. Κεχαγιόγλου), είτε πιέζοντας να εφαρμοστούν(Γ. Χριστόπουλος) . Οι ευθύνες είναι μεγάλες γιατί ή ήξεραν και αποτελούν το βαθύ χέρι του Κράτους ή δεν ήξεραν, οπότε αυτό είναι επικίνδυνο. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι το Όραμα τους για τον Δήμο, είναι αποσπασματικό , κάποιες φορές τυχαίο και κύρια Διαχειριστικό . Ελπίζω στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, ο νέος Δήμαρχος και το επιτελείο του, να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών των Πολιτών και να αναλάβουν δράση για την επίλυση του μεγάλου αυτού θέματος για τον Δήμο μας .Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όλους εμάς που ασκούμε αντιπολίτευση .Επίσης είναι σαφέστατες και οι ευθύνες που έχουν και οι Δήμαρχοι της ευρύτερης περιοχής.
Μια άλλη διάσταση του θέματος της Διαχείρισης των Λυμάτων, είναι το γεγονός ότι το κύριο ενδιαφέρον των «μεγάλων συμφερόντων» δεν περιορίζεται μόνο στα κέρδη από την διαχείριση λυμάτων, αλλά κυρίως στην συνολική διαχείριση των δικτύων νερού. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός -κατά δήλωση του Πρωθυπουργού-, ότι η ΕΥΔΑΠ ιδιωτικοποιείται. Μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να θεωρηθεί η τοποθέτηση του Νίκου Μπάρδη στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΥΔΑΠ ο οποίος έχει διατελέσει επί 21 χρόνια συνεργάτης της εταιρίας Veolia, η οποία έχει δηλώσει πολλές ενδιαφέρον για την ΕΥΔΑΠ. Εκτός της Veolia, και οι ελληνικές εταιρίες ΕΛΛΑΚΤΩΡ και ΤΕΡΝΑ επιδιώκουν τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό. Είναι τόσο «ωραία» τα πράγματα, που όλως τυχαίως δύο μεγαλοστελέχη της ΤΕΡΝΑ έχουν τοποθετηθεί στη ΕΥΔΑΠ σαν Γενικοί Γραμματείς!!!! Στο ίδιο εκρηκτικό μείγμα μπήκε και η MIG η οποία δημιούργησε κοινή εταιρία με την Veolia κατέχοντας το 49% για «πράσινες» business.
Όπως καταλαβαίνετε, το σταδιακό πρόβλημα έλλειψης νερού, θα προσφέρει στους παραπάνω επιχειρηματίες μέσω της τριτοβάθμιας επεξεργασίας των λυμάτων, την επαναχρησιμοποίηση και πώληση ενός πολύτιμου φυσικού αγαθού όπως είναι το νερό, με ότι τιμολόγιο τους συμφέρει, χωρίς βέβαια καμία κοινωνική ευαισθησία.
Αυτός είναι ένας επιπρόσθετος λόγος, πέρα από το οικονομικό όφελος που θα έχει ο Δήμος από την δημιουργία τοπικού ΚΕΛ: να έχει την δυνατότητα διαχείρισης του νερού, είτε επιστρέφοντάς το στους Δημότες με κόκκινες βρύσες για πότισμα, πλύσιμο κ.λ.π ,είτε να επαναχρησιμοποιηθεί για το πότισμα Δημοτικών χώρων, αναδασώσεων κ.λ.π .
Συμπερασματικά, αν δεν υπάρχει όραμα, σχεδιασμός, πρωτοπορία, διαφάνεια και ενημέρωση, εάν η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι πολίτες δεν γίνουν μια γροθιά για να αντισταθούν σε αυτή την λαίλαπα που έρχεται, εάν δεν συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι μας φτωχοποιούν για να μας ρίξουν το ηθικό, τότε, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πετύχουν τα σχέδια τους.
Η «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ» σαν Δημοτική Κίνηση ενεργών πολιτών, θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα για την πόλη της καρδιάς μας.
Ο Γιώργος Μερτίρης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Ραφήνας – Πικερμίου με τη Δημοτική Κίνηση «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ».
http://www.oikopolisrafina-pikermi.blogspot.com/
Τηλέφωνο : 6936001169 – Email : oikopolisr.p@gmail.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)